चित्रमय चारोळ्या …

आठवण

आठवणींच्या पुंजक्यातून
एक आठवण निघाली ..
पाखरांच्या थव्यातून
जशी स्वच्छंद पाखरं उडाली {१}

पाखरं ती अल्लड जरी
सांजेस परतून येती ..
आठ्वणींच काय
अखेर विरहच सोबती {२}

आठवणीत गुंतायला नेहमीचं
सबब असते नवनवे
औपचारिक हसून ते .... सावरणं
अन अंतरी दडवलेली फक्त ... आसवे .... !! {३}

गणराज रंगी नाचला .. !!

आली रे आली
गणरायाची सवारी
रूप देखणे - लोभस
गणरायाचे  लईभारी  ! !

कृपा गजराजाची
करी अविचाराचा नाश
दर्शने घडता श्रीचे
होई  मनास हर्ष  ! !

भेटीची रायाच्या मनी
लागलीसे आस
सत्संगाची नव्याने
धरुनी दृढ कास ! !

हेरंब गजनायक
लंबोदर विनायका
दुखात तूच तारक
सृष्टीचा विधाता  ! !

विघ्नेशाच्या कृपेने
दुखाचा रंग लोपला
सुखाची माळ सांडूनी
गणराज रंगी नाचला ..

...... गणराज रंगी नाचला  .. ! !


-- "वैभव"

माझ्या चारोळ्या ...

ओढीने तुझ्या लागतसे, जेव्हा आस अपार तगमग या जीवाची जीव बेचैनला फार

क्षणात कशी येते तुझी आठवणीची झुळूक मार ग जरा फुंकर जगावेगळा आपला मुलुक … !!

तुझ्या इथे नसण्याचा विरह जरा जरा चिंब जुन्या आठवणीत झुरव जरा जरा थबकलाही क्षणभर तुझ्यात श्वास माझा जरा नसण्यातही तुझ्या असण्याचा आभास जरा जरा … !!

जादू तुझ्या नयनांची अशी कि पाहताना माझेच भान मज न रहावं सावरून थोडं धरावी वाट परतीची अन वळताना परत तू मला का पहावं ?

धुंद आठवणीत तिच्या ...पावसा... भिजव मला जरासं बरसून चिंब सरींत या ... झुरवं मला जरासं चिंब मन झालंय माझं धुंद बेधुंद न्हाहुनी प्रीतसरींत माझ्या मिरवं जरा जरासं ... !!

बरसली सर नव्याने आता 

फुलवून सृष्टीचे अणूरेणू लालकाळ्या मातीवर 

अंथरली हिरवी चादर जणू

फुल उमलावं तसं उमलते मैत्री
हाच मैत्रीचा फायदा आहे

श्वास थांबला तरी नाही संपणार दोस्ती
हाच इथला काटेकोर कायदा आहे

आयुष्यात फार स्वप्न,
मी मनोमनी पाहिली,
वजाबाकी तर होतच गेली,
पण बेरीज करायची मात्र राहिली. 

माझ्यातल्या तुझ्या अस्तित्वाला
पुसण्याचा फार प्रयत्न केला
पुसू तर नाही शकलो
पण माझ्या मनाचा तोल मात्र गेला. 

श्रावणसरीत चिंब भिजुनी
सृष्टी नवा साज ल्याली
धारा त्या अवचित झेलुनी
रुक्ष मनास ……… , जणू नवी पालवी आली ... !!!

पापण्यात दडवलेल्या अश्रूंनी
माझी भलतीच पंचायत केली,
थांबवलेल्या अश्रूंना ,
मग मीच मोकळी वाट करून दिली.  

स्वच्छंद प्रीतीत या,
जगण्याची रीतच न्यारी,
जणू सप्तरंगात न्हाऊन,
रंगमय झाली दुनिया ही सारी.

सर सर करत आली श्रावणसर
आठवणींची मनामध्ये उमटुनी शीतलहर
आल्हादी नितळ थेंबाचा अवचितसा स्पर्श
चिंब भिजल्या मनाला झालाय आज हर्ष  

आठवणीतलं रूप तुझं शब्दबद्ध करण्या
अनेक शब्द ग सये माझ्या मुखी येतात ..
मन वाहवत जातं आठवणीत तुझ्या
कळत नाही ... शब्दचं नकळत मग कधी मुके होतात .. !!

                                                              

                                                                   ----------------------वैभव

चंद्रकोर .. !

चंद्राची कोर कशी
वाढते कलेकलेनी
आसमंत उजळते
मिणमिणत्या चांदण्यांनी

पण नजर भिरभिरती कशी
चंद्रकोरीवरचं पडते
चंद्राचे ते रूप पाहुनी
चांदणंही गालात हसते

लोभस ते रूप पाहता
चंद्रावरचं जीव भाळतो
हिरमुसल्या चांदण्यांना
मग चंद्राचाही हेवा वाटतो ... !!

-- "वैभव"

पावसाची सर सर ..

पावसाची सर सर 
आली अंगभर 
पसरुनी शीतलहर 
थंडावले चराचर

उतरली ग्लानी अन 
उष्ण मौसमाचा ज्वर 
ओल्या मातीचा सुगंध 
धरा झाली गारेगार

पावसाची सर कशी
आलिया धावून 
तप्त मन शरीराला
नवी उमंग घेऊन

वृक्ष-वल्ली सुखावली 
पाने हिरव्या रंगात न्हाहली
रुक्ष कोरड्या मनाला 
जणू पालवी फुटली


सर येता ही नव्याने 
मनही शहारले 
रिमझिमत्या धारेने
अंग अंग थरारले

ओल्या चिंब या सरीत 
गत आठवणी दाटल्या 
टिपूर थेंबाने जणू  
दुख यातना पुसल्या


बरसल्या धारेने 
मनही चिंब चिंब झाले 
रिमझिम त्या स्पर्शाने 
मन हर्ष उल्हसित झाले


पाऊस गेला आता पडून 
धरा निपचित आहे 
ओल्या फांदीच्या फटीतून 
ऊन डोकावून पाहे 


पुन्हा पावसाची चाहूल 
वेड्या मनाला लागली 
पावसाच्या त्या ओढीने 
हुरहूर मना लागली


पुन्हा काळोख दाटला 
आकाशी मळभ हे आले 
सृष्टीच्या या चक्राचे 
कोडे मज उमगले


पावसाच्या लपाछपीत 
जीव माझा हसला 
आकाशी मळभ दिसले नि
मनी पुन्हा  पाऊस दाटला .…


……. पुन्हा पाऊस दाटला  .…!!!


                ---- "वैभव"